PODEMOS EN CLAVE ESENCIAL

A xulgar de certas actitudes, hai quen se nega a entender    que a xente que en Podemos  exerce a función  política ,faio en gran medida polo mal uso que outros fixeron dela, e por tanto, o recoñecemento  da  súa integridade está dabondo  probado.  

Desde o neoliberalismo e os seus  satélites, todo o que soe a progresismo suscita unha reacción  ofensiva de primeira orde, e iso,    pola ameaza que para os seus intereses representa o  cambio de rumbo político así como a repercusión das súas consecuencias.

Sendo  tal circunstancia  o motivo que imposibilita  a conformación dun  goberno de progreso,   tendo en conta que ao candidato socialista  como nomeado proposto, pódelle mais  a proximidade neoliberal que domina ao PSOE que a idea de iniciar un proceso de cambio real, tanto do  modelo económico como do modelo de estado, de aí a intencionalidade  da campaña de persuasión e propaganda desatada contra Podemos polo establishment económico e financeiro, desde o histrionismo  de imputarlle ante  a cidadanía a continuidade en funcións do goberno de Rajoy.  

Para entender a situación nos seus xustos termos, mais que tomar razón da  aritmética das urna débese  ter presente  que fiel á súa alianza de intereses nas súas previsións de constitución  de goberno  a dirección socialista non barallou en momento algún  contar coa participación  de Podemos, nin por tanto,  garantir unha gobernabilidade progresista, como pon a descuberto   o dobre xogo e  o ninguneo  nas negociacións previas ao pacto de comenencia asinado con Ciudadanos. 

Posición patrocinada pola estructura financeiro-empresarial   no seu intento de manter invariable a súa  situación  de dominio   mediante unha  maquillaxe de aparencia   do Réxime do 78, que sen alterar funcionalmente  os seus principios esenciais, garanta a súa continuidade   para  evitar con iso a situación  antónima  de transformación radical do sistema e a repercusión nos seus intereses  dunha nova realidade modificada. Posición secundada polas baronías do PSOE, que por atavismo  cos  poderes fácticos manteñen a súa dinámica de engano  ignorando a gravidade da regresiva deríva á que están a conducir o futuro do país a través das  súas falacias neoliberais.

Por tanto tras o artificioso papel do candidato Sánchez, é  o poder financeiro quen en realidade  move os fíos  na formación do goberno  de coalición entre PSOE e Cidadáns ao tempo de forzar a incorporación do PP  para a súa consolidación, e todo, no seu intento de neutralizar  toda  alianza de progreso participada por Podemos  e resolver deste xeito   o seu maior temor, tal é a celebración de novos comicios  onde  esta formación a pesar das campañas  de acoso e derriba  e batidas de desprestixio mediático supérese así mesma, e en remontada electoral, mellorando  o seu resultado tome opción de goberno e desde alí poida poñer en marcha as súas políticas anti - axuste. Porque  se   algo veu a alterar  o partido liderado por Pablo Igrexas, foi sen dúbida mudar   a dinámica   desa democracia de conivencia  entre  elites.

Non se ten  de apuntar  por tanto cara a Podemos cando se trate de sinalar a quen co seu proceder fixeron que  non sexa posible un goberno de esquerdas e o impulso dun proceso constituínte, pois por mais reproches que  se aduzan, en ningún momento foi esta formación  responsable  dos impedimentos que abortaron  tal posibilidade.

Autoría  que ten de recaer   sobre quen tenta encubrir a través de artimañas    a súa nula vontade política de apostar por un goberno de esquerdas, ao  tempo de antepoñer  o seu compromiso co sistema capitalista a calquera outra consideración, como proba o vergoñento manexo con Ciudadanos, cuxo resultado impulsa idénticas  políticas de austeridade e recortes sociais que os  aplicados polo PP. Feito que vén confirmar que  foi o PSOE quen coas súas prácticas  estableceu un  pacto coa dereita, e por tanto,  quen politicamente  traizoou as aspiracións de cambio de millóns de cidadáns; e iso é así, por mais que de forma  esotérica tente sacudir  a súa implicación a través de virulentas campañas coa intención  de repercutir  en Podemos a  culpabilidade  das súas manobras e infundios.

É por iso que non se pode sucumbir  á presión dos socialistas na súa aspiración para forzar 'in extremis' a abstención de Podemos, por canto tal actitude mais que un comportamento de responsabilidade política habería de interpretarse  como un referendo de contrabando  político . Por iso é polo que o partido morado débase manterse invariable nos seus postulados, sinalando en todo caso  a súa plena dispoñibilidade e man tendida para establecer as negociacións procedentes previa reorientación do actuado, para así desde novas formulacións  facilitar á conformación  dun goberno de coalición progresista.

Non sendo asumible por tanto, que á negación  da  aritmética parlamentaria adxudíqueselle arbitrariamente  paternidade de eleccións anticipadas