18 ene 2019

Pensións sui géneris.

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia



A regra establecida para integrar "lagoas de cotización" no cálculo de pensións é unha aberración xurídica, que recorta inxustamente o seu importe e impide que con idénticos anos cotizados téñase a mesma prestación. Aspectos resoltos con só utilizar as bases de cotización máis favorables da vida laboral.

Cando unha persoa que traballou de forma continuada tivo o infortunio de perder o emprego na recta final da súa vida laboral, e por factores relacionados coa súa idade foi incapaz de atopar recolocación alternativa; aínda cando non se acollese a ningún tipo de axuda e non percibiise prestación algunha, incluso tendo cotizado durante 35 anos, a súa pensión verase reducida no substancial mais alá do 41% do que lle correspondería de non sufrir tal incidencia, mantendo a súa continuidade laboral inalterable.

Isto ocorre `porque a base reguladora que determina a contía da pensión a percibir, está conformada pola suma das bases de cotización dos últimos anos de vida laboral, sen considerar a efecto algún excepcionalidades ou incidencias como a xa referida; e tal criterio de uniformidade fai que os períodos nos que aqueles traballadores que contra a súa vontade víronse inmersos nunha situación de inactividade sexan computados como "lagoas de cotización"; unha consideración anacrónica que inflúe negativamente no importe final da pensión, tendo en conta que ao integrarse bases de cálculo reducidas o pernicioso impacto da súa repercusión é marcadamente demoledor.

Este efecto redutor das "lagoas de cotización" para o cálculo da pensión de xubilación, induce un agravio comparativo que pon de manifesto a irracionalidade do seu contido; pois tomando resultado da súa aplicación, resulta que a pensión que cobra un afectado pola devandita fórmula, é substancialmente inferior ao importe que en idéntico concepto recibe un traballador non repercutido, con idéntica base de cotización e a metade de anos cotizados.

Todo un despropósito, unha norma sen pés nin cabeza que sitúa aos afectados ao bordo da precariedade máis absoluta, cando en xusto proceder o seu sería que alternativamente para non erosionar a súa base reguladora puidesen elixir as bases de cotización máis favorables da súa vida laboral na determinación da súa pensión, que nunca obrigárselles a sufrir a repercusión dos efectos dunha crise da que eles foron vítimas propiciatorias que nunca os seus artífices.

O que fai inaceptable desde a máis elemental racionalidade que lles sexan computados para o cálculo, os períodos de inactividade inducida durante a súa carreira profesional, por canto coa utilización de tan atípica norma estanse a validarse tratamentos diferenciados, e con iso, a inxustiza de permitir que traballadores que cotizasen os mesmos anos teñan con todo unha pensión marcadamente inferior cando se xubilen, como consecuencia da anormalidade das circunstancias descritas.

Principio de equidade que só se pode lograr eliminando do cómputo os peores anos do historial laboral, de quen están afectados nos seus intereses por tan anómala aplicación, pois só desta maneira, cando un traballador que por circunstancias dunha crise económica é expulsado do circuíto laboral, pero que dispón dunha dilatada cotización, non verá afectada a súa pensión futura por eses anos de lastre.

Pois só así, calcularíase a pensión en atención ao rigor das bases reais e non aleatorias como agora ocorre, que no 90% dos casos son significativamente de inferior contía, o que en emenda esixe a preceptiva modificación legal que en todo caso debe ser aprobada con carácter retroactivo, cálculo de importes e abono de atrasos a todos os pensionistas afectados; tendo en conta que a Seguridade Social coa aplicación de tan atípico procedemento estívose lucrando inxustamente durante décadas á conta dos xubilados.

Pero ademais do xa referido, hai outro aspecto que reforza e fundamenta a revisión esixida, tal é o bloqueo da tarxeta sanitaria que sen previo aviso sufriron boa parte destes mesmos afectados, aos que o INSS suprimiu o dereito para percibir asistencia sanitaria como persoas desempregadas sen prestación que deixaron de cotizar, ao vincular a asistencia sanitaria á relación laboral que non a un dereito cidadán como sería procedente.

Medida que se mantivo ata a entrada en vigor da Lei Xeral da Saúde Púbica e que xerou nos prexudicados a perda do dereito á sanidade gratuíta, e inclusive a cobertura médico - farmacéutica ao lanzar o sistema informático mensaxe que a persoa en cuestión non figuraba na base de datos e, que por conseguinte, non tiña dereito a que a Seguridade Social nin lle atendese nin tampouco lle abonase a súa parte dos medicamentos.

Unha exclusión da Seguridade Social que aínda situando fora do sistema ao afectado, paradoxalmente o mesmo Instituto Nacional si computa a temporalidade desa desatención como "lagoa de cotización" a efecto do cálculo da súa pensión.

E iso en román paladino, é dicir en expresión máis coloquial e directa, é unha ESTAFA con letras maiúsculas


No hay comentarios:

Publicar un comentario