PUBLICADO EN : Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
O PP que agora coa euforia das primarias énche a boca de democracia, está abocado á desfeita dada a súa imposibilidade para afrontar con éxito a súa apremada rexeneración, pola dificultade que entraña a negativa implicación que manteñen co pasado os seus pretendentes renovadores
Despois de utilizar a RTVE como unha ficha máis do taboleiro político, manipulando o medio para uso partidista, agora cando como consecuencia do cambio habido no Executivo establécense outras regra de xogo para pluralizar o funcionamento e control democrático deste medio de titularidade pública “a pesar de instrumentalizalo ata a saciedade”,agora o PP lonxe de asumir a nova disciplina levántase da mesa, planta a partida e declárase en rebeldía ; desvinculándose para o efecto do proceso express impulsado polo Goberno socialista de renovación do Consello do ente á vez de anunciar que esta mesma semana presentarán un recurso de inconstitucionalidade ante o Tribunal Constitucional, por entender que o decreto lei do novo Goberno, ademais dunha " cacicada" é unha manobra de " golpismo" contra o Senado.
Que quen durante os últimos sete anos exerceu autoritariamente a función de paladín da manipulación informativa e o control da opinión pública en propio beneficio, veña a estas alturas a aducir falta de transparencia na determinación democrática dos seus adversarios políticos é dunha desvergoña sen precedentes ; máximo, cando está de sobras probado que durante a súa etapa á fronte do Executivo e ostentando o pleno dominio do ente, o fluxo comunicacional non só foi tendencioso e nesgado senón que ademais foi manexado como arma arreboladiza para devaluar a función política dos seus opositores sen reparar en falsidades, mentiras e mesmo calumnias, é dicir, un planificado proceso de desinformación que nin nunha soa ocasión levou a palabra "verdade" como sufijo.
Pero a ninguén deben sorprender os ademáns do grupo conservador, pois a efectos reais aínda cando alardean de ser os artífices da Transición, defensores do Estado de Dereito e a Constitución , o certo é que o agora Partido Popular é herdeiro familiar, social e ideolóxico do franquismo, e non só polas súas orixes, senón tamén por aceptación implícita do seu testamento, e tal vínculo de relación fai que manteñan arraigadas condutas afíns con aquel réxime como a censura política , o control dos medios de comunicación e aos profesionais do ramo, coa maquinada finalidade de presentar a noticia como eles desexan e así poder persuadir á poboación neutralizando todo discurso que cuestione a súa imaxe como partido e os graves excesos do seu quefacer político.
Resultado de tal vínculo foi a súa relación de paternidade coa Lei Mordaza, un novo formato de "censura" tras cuxa aprobación pasaron a ser delitos actos que anteriormente se amparaban na liberdade de expresión, todo un referente de involución cuxa recondución non se resolve con cinco emendas senón que precisa dun cepillado completo vía derrogación, para partir de cero e desde un enfoque garantista dos dereitos dos cidadáns devolverlle á democracia o que lle pertence, sobre a base que o obxectivo da lei sustitutoria debe salvagardar os nosos dereitos e non acoutalos como agora está a suceder coa aplicación do actual espantallo xurídico do PP que para maior complexidade ten á Administración como xuíz e parte no contexto dun exercicio de dobre poder político paralelo ao goberno formal
Tal é así, que ata a aprobación da moción de censura o retroceso da liberdade de expresión foi de tal calibre, que nunca un Goberno exercera un control sobre os medios informativos tan extremadamente prexudicial para a saúde democrática do país, que non só afectou a os medios públicos como é o caso de TVE, senón tamén a os de ámbito privado, que afectados pola precariedade económica e afogados polas súas propias débedas, para manter a súa continuidade optaron polo peor dos remedios, que non foi outro que encartarse ás determinacións do poder político e financeiro.
Creándose con iso unha situación no panorama mediático de total supeditación, desde o punto e hora que ata a saída de Rajoy de Moncloa a totalidade dos grandes grupos privados de comunicación foron marionetas dirixidas pola xefa de propaganda política do PP, é dicir, pola vicepresidenta Soraya Sáenz de Santamaría quen dirixiu á súa antollo o control da comunicación destes mass media de conveniencia aos que utilizou para un branqueado de imaxe que lles permitise manterse no poder, e todo iso alimentado a través dunha interesada distribución da publicidade institucional ( é dicir da utilización arbitraria de diñeiro público), e sen reparar para nada que unha democracia sen xornalismo libre é unha democracia de mínimos.
Pero a verdadeira finalidade de tan deseñada operativa foi converter aos profesionais do gremio en “axentes publicitarios e propagandistas”, e aos medios de información en serventes do Goberno para facer uso da “espiral do silencio” e así desviar a atención cara a outros temas mentres mantiñan secuestrada na trastenda informativa a corrupción protagonizada por eles mesmos. utilizando como centro de estratexia de distracción as dificultades políticas que atravesa Cataluña co Goberno español, por non dicir o recorrente desatino de Venezuela ou Irán.
Un circo mediático sen precedentes, que puxo de manifesto as malas artes e a degradación política do partido que ata agora dirixía as rendas do país a pesar da súa total perda de lexitimidade tras gañar os comicios dopado, financiando as súas campañas con diñeiro negro da corrupción.
Circunstancia cuxa gravidade lle impide que poida ostentar representación institucional de tipo algún en tanto non sexa capaz de acometer a súa rexeneración política integral; un obxectivo de imposible consecución se o mandato de renovación vén recaer en quen polas súas malas artes foron parte implícita do desastre, como resultan ser os candidatos que en liza aspiran a tomar o mando do primeiro partido político de Europa ao que unha sentenza xudicial adxudicou o distintivo de organización criminal.
De ser así, a expedición do acta de defunción está servida
No hay comentarios:
Publicar un comentario